Het eiland van mijn jeugd
wacht en roept.
Uit de verte vertelt het van vroeger

en luisterend
zie ik opeens mijn ouders lopen
mij tegemoet.

Zo dichtbij dat het is
of ik hun armen weer voel
en veilig ben.

Gaten in de weg
die nog dezelfde zijn
brengen me terug en

rozig na de baai
en mijn moeders pannenkoeken
slaap ik onbezorgd.

Op het eiland van mijn jeugd
proef ik nieuwe tranen
om wie er niet meer is

en tegelijk altijd bij me blijft
zoals het eiland wacht en roept
en nooit verdwijnt.

3 maart 2019